بپر بپر زیر باران! (داستان های فیلی و فیگی 6)

در "بپر بپر زیر باران!"، مو ویلمز بار دیگر فیلی و فیگی را با ترکیبی از شوخ‌طبعی، صمیمیت و درک عمیق از احساسات کودکانه جان می‌بخشد. این بخش از مجموعه‌ی پرطرفدار "فیلی و فیگی" با نگاهی تیزبین به کشمکش‌های ساده اما مهم کودکی می‌پردازد-انتظار، ناامیدی، و شادمانی‌های غافلگیرکننده. ویلمز با سبک خاص خود، تجربه‌ای فراهم می‌آورد که هم کودک را می‌خنداند و هم به او می‌آموزد که چطور با دگرگونی‌های زندگی کنار بیاید.
فیگی بی‌نهایت هیجان‌زده است؛ روزی ایده‌آل برای بازی در فضای باز پیش روی اوست. اما شادی‌اش دیری نمی‌پاید-ابرها جمع می‌شوند و باران می‌بارد. برنامه‌ی بازی‌اش به‌هم می‌ریزد و او با صدایی بلند، از «ناعادلانه» بودن اوضاع گله می‌کند. فیلی، همان فیل آرام و متفکر، سعی می‌کند دلداری‌اش دهد، اما فیگی در ناامیدی‌اش فرو رفته است. تا اینکه دو کرم کوچک وارد صحنه می‌شوند-و با خوشی در باران می‌چرخند. فیگی لحظه‌ای درنگ می‌کند، و نگاهش به ماجرا عوض می‌شود. شاید باران آن‌قدرها هم بد نباشد. شاید بازی در زیر باران، با دوستی وفادار در کنارت، به تجربه‌ای ناب تبدیل شود.
"بپر بپر زیر باران!" درباره‌ی سازگاری است-پذیرفتن این‌که گاهی زندگی طبق نقشه پیش نمی‌رود، اما هنوز هم می‌توان شاد بود. این کتاب به خواننده می‌آموزد که چطور با انعطاف‌پذیری، از دل ناامیدی، شادی بسازد. تضاد زیبای بین فیگی پرشور و فیلی منطقی، عمق بیشتری به داستان می‌دهد و قدرت دوستی را در عبور از تلاطم‌های احساسی به نمایش می‌گذارد. در لایه‌ای عمیق‌تر، این کتاب طوفان‌های احساسی کودکی را جدی می‌گیرد. احساس ناراحتی و دلخوری معتبر است، اما همیشگی نیست. با مهربانی، صبر، و کمی خلاقیت، گاهی می‌شود حتی از دل بدترین روزها، بهترین خاطره‌ها را ساخت.
سرزنده، هوشمندانه و صمیمی، "بپر بپر زیر باران!" گوهری دیگر در مجموعه‌ی ماندگار مو ویلمز است. این کتاب با پیام ساده اما ژرف خود یادآور می‌شود: شاید باران همیشه قابل پیش‌بینی نباشد، اما واکنش ما به آن می‌تواند آگاهانه، مثبت و پر از شادی باشد. چه با خنده، چه با بازی، یا فقط با یک نگاه تازه-زندگی، حتی خیس از باران، هنوز هم می‌تواند زیبا باشد.